“Want God had de wereld zó lief, dat Hij zijn enig geboren Zoon heeft gegeven, opdat eenieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft”.
In het Grieks staat er voor wereld: Kosmos. Dat woord betekent allereerst: sieraad, juweel, kunstwerk. Een passend woord voor de schepping. Dat komt bij God altijd het
eerste op als Hij aan de wereld denkt: Het is het kunstwerk van Zijn handen, Zijn schitterende schepping, een sieraad een juweel.
Maar nu is die wereld bepaald geen pracht wereld meer. Het TV -journaal, één dag de krant lezen en dan krijgen we een andere wereld te zien. De wereld van jaloezie, haat, bedrog, moord en oorlog. De wereld waarop wij schelden en over kunnen klagen. En die we toch met elkaar in stand houden.
En wat is nu het grote wonder? Dat God niet komt met een oorlogsverklaring, maar met een liefdesverklaring! God zegt tóch voluit: “Ja“ tegen deze wereld. Hij verklaart die
geschonden wereld zijn liefde. God blijft in deze wereld toch zijn kosmos, zijn kunstwerk zien. Hij kijkt dóór de slijklaag heen en ziet daaronder de parel, die Hij koste wat kost, behouden wil.
De veertigdagentijd is een tijd van bezinning en ommekeer. Even al dat hectische achter ons laten en tot bezinning komen. Tijd vrijmaken om na te denken, om tot verwondering te komen en tot gebed. Een tijd van soberheid en meer aandacht voor de medemens, vooral de medemens in nood. We kunnen wel het klatergoud en het geschreeuw van de reclame achterna lopen, maar dat voert niet tot geluk. Dan blijft er op de kruispunten en dwarswegen van het leven alleen leegheid over. Dan sta je daar weerloos en met lege handen.
Zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gezonden, om ons tot ommekeer te brengen. Daarvoor heeft Hij lijden en dood doorstaan.
Veertig dagen worden ons gegeven vanaf Aswoensdag. Veertig dagen waarin we eerlijk delen (VastenAktie). Eerlijk delen met hen die niets hebben, hen op weg helpen naar zelfhulp. Geven van je overvloed kan zelfs iets neerbuigends hebben. Vasten wil zeggen: je moet dat merken. Het moet pijn doen. Dan is het pas eerlijk delen.
Die veertig dagen worden ons ook gegeven om tijd vrij te maken om onze relatie met God aan te halen. Tijd vrijmaken voor de viering van de Sacramenten met name de
Eucharistie, de schoonheid van de liturgie op ons laten inwerken, tijd voor gebed en overweging. Dan zal oplichten in ons, hoe God werkzaam is in alles. Dat hij deze wereld niet opgegeven heeft, maar nieuw leven biedt.
Van God is er een ondubbelzinnig “Ja” tegen ons mensen.
Zeggen ook wij ondubbelzinnig “Ja” tegen God?
In die zin wens ik u een gezegende Veertigdagentijd toe.
Deken Jos Spee
Op kerk
Op type nieuws