Allerheiligen, 1 november
Wat roept het begrip: "Allerheiligen" bij ons op? Herinneringen wellicht aan hoe het vroeger werd beleefd en gevierd. Groots en majestueus. Hemelse taferelen misschien ooit getekend of geschilderd door kunstenaars wereldwijd. Afbeeldingen, beeltenissen, in kerken en kapellen of thuis in een nis, op een plankje of lang vergeten ergens op een zolder?
Hoe dan ook, het roept iets in ons op van wat niet alledaags is. En toch wil het begrip "Allerheiligen" dicht bij ons zijn. Het gaat over mensen, dus ook over ons.
En het gaat over verbondenheid van die mensen. Ze horen bij elkaar, WE horen bij elkaar. Een menigte die niemand tellen kan, ze horen bij elkaar in een verbondenheid waarvan God en het leven zelf de samenbrengende factoren zijn.
Van de menigte die niemand tellen kan, kennen we vele namen en zelfs gestalten. We maakten beeltenissen van hen, vele daarvan zijn verzonnen en bedacht, zeker wanneer het gaat om hen die vele eeuwen geleden leefden. Van anderen waren ooit in latere tijden al foto's gemaakt. Hoe dies ook zij, wat zij allen gemeen hebben is dat hun daden voor hen spreken en dat we ze
daardoor kennen en vooral dat ze daardoor door God gekend zijn: heilig zijn!
Hen vieren we de eerste november. We doen dat wereldwijd verbonden met alle zusters en broeders. Wij die hier nog onderweg zijn en het als onze opdracht kennen om waar te maken wat het evangelie ons leert, wij kennen de schoonheid maar ook de zwaarte van het volbrengen van die opdracht.
Daarom vragen we hen om voorspraak die deze weg met glans hebben afgelegd.
We eren hen en we nemen hen tot voorbeeld: al die groten, die roemrijken en naamlozen van wie ieders naam wel gekend is door God, die ieders naam schreef in de palm van Zijn hand.
Allerzielen, 2 november
Dat, beste mensen, hebben we misschien gezegd tegen een dierbare toen hij of zij het nog kon horen en begreep. Misschien zeiden we het ook toen er zeker geen antwoord meer kon komen, maar je dat kwijt wilde, zittend naast haar of hem in die stille ruimte vol bloemen en herinneringen.
Daarna hebben we de uitvaartdienst gehouden en in het schijnsel van de Paaskaars hing daar het kruisje met haar/zijn naam. Woorden en muziek klonken in die viering, ze deden ons goed en na de laatste klanken en tonen bleven ze nog wat toeven in onze gedachten en in ons hart.
De tijd gaat snel. Hoe lang is het nu alweer geleden dat we zo bijeen waren? Wat bleef was dat kruisje met haar/zijn naam. Het hing al die tijd in de kerk samen met dat van anderen die heengingen.
Op 2 november, Allerzielen, gedenken we wereldwijd alle overledenen, in het bijzonder die van het afgelopen jaar, dus ook uw/jouw dierbare. Want we willen ze nooit vergeten.
De herfst, die begonnen is, is bij uitstek een tijd om te gedenken. De mist, het ruwe weer, de vallende bladeren, nopen tot inkeer in onszelf, tot weemoedig terugzien. Het doet goed om dat samen te doen. Ook om samen dankbaar te zijn voor wat onze geliefde voor ons heeft betekend, nog betekent en blijft betekenen.
Na de viering kunt u dan het gedachteniskruisje meenemen naar huis.
Deken J. Spee
Vieringen St. Martinusbasiliek
Maandag 1 november 09.00 uur
Dinsdag 2 november 19.00 uur
Vieringen H. Familiekerk
Maandag 1 november om 19.00 uur
Dinsdag 2 november om 19.00 uur
Vieringen H. Michaëlkerk
Zaterdag 29 oktober om 19.00 uur Allerheiligen/Allerzielen
Zaterdag 12 november om 19.00 uur herdenken wij de overleden parochianen van de afgelopen 10 jaar. Zij worden met name genoemd.
Op kerk
Op type nieuws