Het pastorale seizoen loopt ten einde. De zomer begint. Een zalige tijd van tot rust komen, even iets anders, wat afstand nemen van het gewone dagelijkse leven. Maar de gebeurtenissen in de wereld liggen niet stil. De oorlogsdreiging neemt toe. Mensen in het grensgebied tussen Oekraïne en Rusland hebben last van het hoog water dat vele dorpen overspoelt door het instorten van de dam in die toch al kilometers brede rivier de Dnjepr. En wij worden overspoeld door berichten in de media over de klimaatcrisis en alle gevolgen die voorspeld worden. Door politieke onrust. Het lijkt erop of alle ellende in de wereld over ons komt. Zonder mee te gaan in iets wat lijkt op een hysterie, is wel duidelijk dat wij niet als goede rentmeesters met Gods Schepping zijn omgegaan. De schepping is niet ons eigendom we zijn slechts rentmeesters.
Er zijn op de nodige plaatsen op deze wereld enorme bosbranden, die maar niet te doven zijn, en crises, rampen en oorlog houden ons in de greep Het lijkt wel of de doos van Pandora is geopend en vele rampen over de wereld en de mensheid worden uitgestort. Op het feest van Maria ten Hemelopneming, op 15 augustus, lezen wij in de lezing uit de Apocalyps over de vuurrode draak met zijn vele koppen en hoorns en de diademen van de macht. De macht van het kwaad. Maar dan staat daar ook de Vrouw, bekleed met de zon, de maan onder haar voeten, en op haar hoofd een kroon met twaalf sterren. Het Kind dat zij ter wereld brengt moet worden gered. De traditie van eeuwen heeft daarin Maria gezien die Gods Zoon ter wereld brengt. Dit Kind, eenmaal opgegroeid, gaat de strijd aan met de vuurrode draak en die strijd wordt beslecht op de berg van Calvarië. Het kwaad is definitief overwonnen, maar blijft zich doen gelden.
We sluiten een pastoraal werkjaar af. We zijn toe aan rust, aan even gewoon zorgeloos genieten. Even wat anders. Heel veel dank aan allen die hun beste krachten in de afgelopen maanden gaven aan de geloofsgemeenschappen.
Je zou ontmoedigd kunnen worden door alles wat er om je heen gebeurt, de handen in de schoot leggen en afwachten. Maar als christenen weten wij dat het kwaad veel ellende kan veroorzaken, maar het is gebonden. Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat.
Ieder van ons is geroepen, met de mogelijkheden en talenten die wij hebben, met ons goede hart en met de volle inzet de persoon Christus na te volgen. Het hoeven geen grootse gebaren te zijn. Gewoon heel klein, daar waar wij leven en werken, waar wij wonen en zijn, ieder naar zijn/haar verantwoordelijkheid, goed te doen, ons hart te laten spreken en ons in te zetten voor God en voor elkaar. Maar rust nu lekker uit en in september starten wij weer op, uitgerust en vol goede moed, ondanks alles.
Dat geve God, op voorspraak van O.L. Vrouw van Genooi, de Salvatrix Venlonensis. Deken Jos Spee
Op kerk
Op type nieuws